(っ◔◡◔)っ ♥ Blog over hoe vol of juist hoe leeg de woorden Ik Hou Van Jou kunnen voelen.
Liefde. Ik heb vaak genoeg gezegd en gevoeld dat ik niet precies weet wat dat nou is. Het is niet in woorden te pakken.
'Ik hou van jou' heeft geen plaatje voor mij en daarmee dus geen emotionele lading en dus weinig waarde. Dat is iets dat ik ontdekte laatst in onze praktijk. Ik ben hierin dus niet de enige.
Dankzij dat inzicht kan ik nu anderen helpen dit in te zien die dit ook zo ervaren en hierdoor zelfs gaan twijfelen over de liefde voor hun partner.
Die angst herken ik trouwens ook. De twijfel niet echt liefde te voelen... want hoe doe je dat? En is het dan ook liefde?
En ook als ik het denk te hebben... is het zo groot en voelt het best een beetje eng, beklemmend of zelfs drukkend op mijn borst. Die pijn die er op licht wordt dan mooi gevoeld door mijn lijf.
Het is nu veilig om lief te hebben. Zowel om te geven als te ontvangen daarom zijn we ook massaal onze harten aan het openen.
De enige liefde die glashelder is, en zelfs die kan soms vertroebeld raken door overtuigingen van tekort en afwijzing, is die voor mijn dochters. Daarin zit op zo'n moment natuurlijk een mega spiegel.. dat zie ik ook wel.
Liefde is een gevoel dat op vele manieren kan worden beleefd, geuit en geleefd.
Ik kan het voelen voor een ander in beelden die energie dragen. Hoe iemand bijvoorbeeld even ongemerkt( denkt hij) ongestoord zichzelf is. Energie die puur is van die persoon. Dat maakt dat ik warmte in mijn hart voel voor die persoon. Dat is voor mij liefde.
Bijvoorbeeld; Als hij in de tuin rommelt, lachend naar iets kijkt waar hij blij van wordt, mijn dochters knuffelt... dat soort beelden. Dan voel ik iets dat, zo gok ik, LIEFDE wordt genoemd.
En als het over mijzelf gaat, voel ik dat er liefde naar mij wordt gezonden... als iemand intrinsiek woorden deelt over wie ik 'ben'. Dat ik word gezien voor het eggie. Volledig wordt gezien en dan ook nog eens geliefd.
Die woorden zoals; 'Je bent zo lekker gek en blij', geven mij een beeld terug van mijzelf waarin ik zie, dat ik er mag zijn zoals ik dan ben. En daarin voel ik de liefde van de ander voor mij.
En als ik fysiek in stilte word aangeraakt. Een hand op mijn rug, dicht naast mij staan of zomaar een aai.... stilte en genegenheid.. een glimlach met echt oogcontact.
Bijzonder dat zoiets universeels ( lees overal hetzelfde) toch zoveel verschillende vormen kan hebben.
In dit beeld voel ik: zachtheid, puurheid, lief en kwetsbaarheid.
Dat zijn slechts een paar aspecten gevangen in dit beeld dat ik als liefde ervaar in dit geval voor Ramon.
Hartegroet van Cathelijn
Reactie plaatsen
Reacties